- Honk 19.00 uur
- Aftrap 20.45 uur
- Zwart gekleed
- Het 'hart' van het vak is afgesloten

Vorige week hebben wij de verkoop van de dvd stop gezet. Er waren teveel fouten in de dvd geslopen dat wij van mening zijn dit niet meer te kunnen verkopen.

Aangezien er bepaalde vergunningen nodig waren om de dvd te maken was het niet snel geregeld om de gehele oplage opnieuw te laten drukken. We zouden dan tegen hele hoge kosten aanlopen, waardoor de dvd wellicht niet eens meer rendabel zou zijn. Wanneer wij alle dvd’s kunnen inleveren bij de drukker, worden deze vernietigd en dan kunnen we op dezelfde vergunning nieuwe laten drukken.

Anyway, DAAROM vragen wij met spoed aan iedereen, die de nieuwste, dvd thuis heeft liggen hem retour te sturen. Je kunt hem morgen vooraf de wedstrijd Ajax – NEC inleveren bij het merchandise verkooppunt. Mocht je hier niet tot toe in staat zijn dan kun je hem opsturen onder vermelding van je adres gegevens naar:

VAK410
t.a.v. DVD IV
Postbus 12821
1100 AV AMSTERDAM ZUID-OOST

Let op: ALLEEN HET SCHIJFJE terug sturen is voldoende. De hoes kun je dus gewoon houden. Vergeet niet je adres gegevens hierbij te vermelden! Zodra we de nieuwe oplage binnen hebben sturen wij hem gelijk naar je retour. Voor de gemaakte kosten voor het terug sturen zullen wij een passende vergoeding bieden

Ciao,

VAK410 DVD TEAM

Gisteren is aan het eind van de middag het bericht binnen gekomen dat de gehele bus met ultras een stadionverbod zou krijgen voor 9 maanden. Later is naar buiten gekomen dat 26 jongens een e-mail hebben ontvangen, zoals deze ook hier is gepubliceerd.

Het willekeurig uitdelen van stadionverboden aan jongens die een seizoenskaart hebben op VAK410 en in de terug gestuurde bussen zaten is een vreemd besluit. VAK410 is achter de schermen dan met elkaar in overleg over de te ondernemen stappen.

Later meer...

In de zestiende speelronde van de compettie is Ajax tegen zijn derde nederlaag aan gelopen. In Utrecht werd er met 2-0 verloren van de plaatselijke FC. In het uitvak verrees een inmens spandoek met daarop het bekende borsbeeld van Ajax.

Twee supportersbussen, met daar onder een groot aantal jongens van VAK410, werd halverwege de reis naar Utrecht terug gestuurd...

Foto's: Oscar & ingezonden foto's

Timisoara-uit, altijd lastig te bereiken. Toen de loting ons een aantal maanden geleden koppelde aan het Roemeense Timisoara werd de grote google-zoektocht gestart om te bepalen hoe we daar het goedkoopst (we blijven Joden) en het makkelijkst konden komen. Het bleek dat 5 tientjes per persoon en een hele Eurotrip voor ons de optie was.

Tekst: NFD
Foto's: NielsHarley

Dinsdagochtend werd op een tijdstip dat de meeste mensen nog gewoon sliepen de reis ingezet naar vliegveld Weeze, waar onze vrienden van Ryanair een vliegtuig klaar hadden staan dat ons voor het bedrag van 1 eurocent naar Bratislava zou vervoeren. Rond een uurtje of 8 landden we in de inmiddels bekende Slowaakse hoofdstad, waar een paar muntjes van een euro al genoeg waren voor een goed ontbijt. Helaas was het weer niet zo als een paar maanden terug, maar ja, het was ook maar een tussenstop.

De volgende reis op deze eurotrip naar Timisoara was de bus naar Budapest. Aangekomen op het foeilelijke busstation in Bratislava was het een behoorlijke tijd wachten. De bus had vertraging en bleek ook nog eens kapot te zijn. Dat brutale mensen de wereld hebben werd echter weer snel bewezen, een stukje verderop stond een andere bus naar Budapest en een gesprekje met de chauffeur was genoeg om ons voor 2 euro per persoon mee te nemen naar Hongarije. 2 euro voor een busrit van meer dan 2 uur, inclusief gratis koffie en oordoppen, prima deal.

Budapest werd door ons gekozen als verblijfsplaats voor een nacht, en na het inchecken in het hostel en een hapje smerig eten werd de reis naar een van de plaatselijke thermaalbaden ingezet. Even een paar uur in de sauna en meer dan 15 baden van verschillende temperatuur liggen is nooit verkeerd na een tijd reizen. Natuurlijk kwamen we daar ook weer Nederlanders tegen en na een tip van de dames werd een of andere semi-karaoke bar verkozen als de plek om de avond te spenderen. Gelukkig stond 'Three little birds' op de playlist en konden we een paar keer doen waar we goed in zijn: veel te dronken veel te hard en veel te vals zingen.

Het lichaam van de meesten sputterde dan ook flink tegen toen de volgende ochtend om 7:13 de luxe intercity klaar stond die ons van extra nachtrust kon voorzien en ook nog eens rechtstreeks naar Timisoara bracht. Daarvoor moest de plaatselijke supermarkt (half 7 ging die open) nog even bezocht worden om de nodige proviand in te slaan, maar met een ruime speling van 4 minuut 10 werd de trein gehaald.

Na een treinreis van ruim 5 uur door gebieden die er zo mogelijk nog armoediger uitzien dan die ene stad aan de Maas kwamen we uiteindelijk in de stad van bestemming aan: Timisoara. Voor een kleine 1.5 euro per stuk pakten we daar 3 taxi's naar het hotel, waar een warme douche op ons wachtte. Net als de taxi kostte ook het eten in het hotel vrijwel niets en we besloten om onder genot van een koude Heineken maar gebruik te maken van de Roemeense keuken, de wedstrijd was toch pas om 22:00 plaatselijke tijd. Door SMS-verkeer met bekenden waren we er inmiddels ook achter waar de kroegen zaten, maar zoals op vele Europese trips, de Ierse pub bleek weer eens de beste optie voor dorstige Ajacieden. Vanuit de Ierse pub in een taxi-corteo naar het stadion dat in een kuil gelegen bleek te zijn, van buiten zag je alleen een graswand, van binnen een behoorlijk aantal paarse stoeltjes en een afgrijselijke plak asfalt om het veld heen. Onoverdekt, vervallen maar toch een stadion met charme. Over de wedstrijd zelf hoeft niet veel gezegd te worden, weer 2 rode kaarten voor de tegenstander, weer een eenvoudige overwinning, alleen die penaltys mogen er best in Luis.

In Timisoara was het na de wedstrijd inmiddels middennacht en onze vlucht ging al om 7.20, maar toch moest het nachtleven nog even onveilig gemaakt worden. Rond de 30 Ajacieden waren te vinden in club No Name, waar alles, zoals inmiddels bekend, weer vrijwel niets kostte. Toen om half 6 de taxi voor kwam rijden sliep de helft van onze groep dan ook nog als een blok, maar gelukkig waren er een paar wel wakker, zodat we rechtstreeks vanuit ons bed de taxi en daarna het vliegtuig in konden rollen. Wizzair bracht ons naar Bergamo airport, waar we rond een uurtje of 8 plaatselijke tijd aankwamen. Tijd genoeg om te ontbijten, te shoppen of het stadion van Atlanta met een bezoekje te vereren, want de vlucht naar Weeze ging pas in de middag. Aangekomen in Weeze waren er nog wat probleempjes met een auto die op de heenweg kapot was gegaan, zodat we na tussenkomst van een Duitse takelwagen pas rond een uurtje of 9 de weg terug naar huis konden vervolgen. Voor de werkenden onder ons dus weer een korte nacht, voor de studenten eindelijk uitslapen.

Timisoara-uit, altijd lastig te bereiken. Toen de loting ons een aantal maanden geleden koppelde aan het Roemeense Timisoara werd de grote google-zoektocht gestart om te bepalen hoe we daar het goedkoopst (we blijven Joden) en het makkelijkst konden komen. Het bleek dat 5 tientjes per persoon en een hele Eurotrip voor ons de optie was.

Dinsdagochtend werd op een tijdstip dat de meeste mensen nog gewoon sliepen de reis ingezet naar vliegveld Weeze, waar onze vrienden van Ryanair een vliegtuig klaar hadden staan dat ons voor het bedrag van 1 eurocent naar Bratislava zou vervoeren. Rond een uurtje of 8 landen we in de inmiddels bekende Slowaakse hoofdstad, waar een paar muntjes van een euro al genoeg waren voor een goed ontbijt. Helaas was het weer niet zo als een paar maanden terug, maar ja, het was ook maar een tussenstop.

De volgende reis op deze eurotrip naar Timisoara was de bus naar Budapest. Aangekomen op het foeilelijke busstation in Bratislava was het een behoorlijke tijd wachten. De bus had vertraging en bleek ook nog eens kapot te zijn. Dat brutale mensen de wereld hebben werd echter weer snel bewezen, een stukje verderop stond een andere bus naar Budapest en een gesprekje met de chauffeur was genoeg om ons voor 2 euro per persoon mee te nemen naar Hongarije. 2 euro voor een busrit van meer dan 2 uur, inclusief gratis koffie en oordoppen, prima deal.

Budapest werd door ons gekozen als verblijfsplaats voor een nacht, en na het inchecken in het hostel en een hapje smerig eten werd de reis naar een van de plaatselijke thermaalbaden ingezet. Even een paar uur in de sauna en meer dan 15 baden van verschillende temperatuur liggen is nooit verkeerd na een tijd reizen. Natuurlijk kwamen we daar ook weer Nederlanders tegen en na een tip van de dames werd een of andere semi-karaoke bar verkozen als de plek om de avond te spenderen. Gelukkig stond 'Three little birds' op de playlist en konden we een paar keer doen waar we goed in zijn: veel te dronken veel te hard en veel te vals zingen.

Het lichaam van de meesten sputterde dan ook flink tegen toen de volgende ochtend om 7:13 de luxe intercity klaar stond die ons van extra nachtrust kon voorzien en ook nog eens rechtstreeks naar Timisoara bracht. Daarvoor moest de plaatselijke supermarkt (half 7 ging die open) nog even bezocht worden om de nodige proviand in te slaan, maar met een ruime speling van 4 minuut 10 werd de trein gehaald.

VAK410 staat voor kwaliteit, of het nou gaat om spandoeken, in het stadion of om onze dvd. We hebben en willen een naam hooghouden, in zowel binnen- als buitenland. Daarom hebben we, hoe pijnlijk dit ook is, niet anders kunnen besluiten dan de dvd per direct uit de verkoop te halen via de webshop en nog niet in het stadion te gaan verkopen.

Concreet betekend dit het volgende:

-Alle 410'ers en andere Ajacieden die de dvd met NEC-thuis wilde kopen moeten nog even in spanning blijven, geduld en begrip opbrengen;

-Alle mensen die de dvd vrijdag gekocht hebben in het honk, kunnen deze omruilen t.z.t. bij het merchandise verkooppunt op Zuid 2;

Op dit moment doen wij geen uitspraken over een nieuwe datum wanneer de dvd 'klaar' is. Zodra er meer bekend is zullen we jullie daarover uiteraard informeren via deze site. We moeten onszelf beloven dat de dvd zal zijn zoals deze bij VAK410 past. Een brok kwaliteit en de moeite van het kopen meer dan waard!

VAK410

Terwijl de Duitse aprèsski uit de speakers van onze Peugeot 107 kraakt, trotseren we vol gas (lees: honderdzestig.. tja..) de brede Duitse Autobahn. Op naar Keulen. Op naar de Wilde Horde 96. Een groep die, sinds hun oprichting in 1996, een goede naam heeft opgebouwd en ook bekend is met 410 (volgende week worden weer tien exemplaren van de VAK410-DVD IV opgestuurd). Op de Bundesliga-kalender hebben we de wedstrijd 1.FC Köln - TSG Hoffenheim 1899 eruit gepikt en onder het motto ‘we zien wel’ zijn we achter het stuur gekropen.

Een kleine twee uur later hebben we de auto voor slechts € 2,50 geparkeerd voor de ingang van het stadion. Een typerende ingang voor Duitse begrippen wel te verstaan; de twee hoekige Germaanse pilaren aan weerszijden verbonden door de overkoepelende letters ‘STADION’ maken indruk. Het heeft veel weg van de uitgestrekte entree bij het Olympiastadion te Berlijn. In de verte ligt het kolossale RheinEnergieStadion dat plaats biedt aan een goede vijftigduizend supporters, geflankeerd door twee grote, Engels-gemaaide grasvlaktes. Her en der lopen al wat plukjes fans, uitgedost in de rood-witte clubkleuren en compleet met een halve liter Kölsch in de hand en shawltjes om de arm geknoopt.

Aangezien we vorig jaar redelijk simpel gratis een wedstrijd van Borussia Mönchengladbach konden bijwonen, hebben we lat ditmaal eveneens op dezelfde hoogte gelegd en was het doel van de dag wederom een gratis wedstrijd. De loketten voor tickets zijn overigens nog gesloten, dus we besluiten het stadion rond te lopen en ons te vergapen aan de diverse biertaps en de geur van versgebakken currywürsten. Net op het moment dat we denken dat alles hermetisch afgesloten is, stuiten we op een hek wat openstaat en leidt tot het veld. Zonder te bedenken wandelen we naar binnen met onze camera’s gereed, zodat we -in het ergste geval- in ieder geval de foto’s nog hebben. Hoe dichter we bij het veld kwamen, hoe sneller onze camera’s begonnen te klikken. Links en rechts stonden allemaal stewards in oversized oranje hesjes te luisteren naar briefing van de oppersteward. Ondanks het feit dat de Südkurve (waar de Wilde Horde is gevestigd) slechts een paar meter van ons verwijderd is en er al wat jongens bezig zijn met het ophangen van de spandoeken, was het tactisch niet verantwoord om die tribune te betreden, omdat we dan teveel zouden opvallen. Over de eerste ring dan maar naar de Nordkurve, waar eveneens het uitvak is gevestigd. Ook hier wemelt het weer van de stewards, maar blijkbaar is het zo strak georganiseerd in Duitsland dat niemand überhaupt verwacht dat er geglipt kan worden en dus is het idee dat iedereen in het stadion loopt daar ook hoort. Argwaan is er dus al helemaal niet. Alle blikken spreken boekdelen; “zal wel goed zijn”.

Eerst maar even het toilet opzoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Het idee speelde nog even door onze hoofden om ons op te sluiten in de toiletten en de resterende twee uur tot de aftrap uit te zingen onder het genot van een versgedraaide bolus. “Slecht plan”, zeg ik uiteindelijk. “Voor de stewards hoeven we niet te vrezen, het is alleen kwestie ons zo normaal en Duits mogelijk te gedragen”. We besluiten terug te lopen naar het uitvak wat alleen maar bestaat uit betonnen trappen en wat rekken waar tegenaan geleund kan worden. Het uitvak is compleet bestickerd door diverse groeperingen, dus ook die van 410 mogen niet ontbreken. Na wat stickers schijnheilig tevoorschijn te hebben gehaald, wachten we op het moment dat de stewards foto’s van elkaar maken zodat wij rustig kunnen plakken.

Na enige tijd beginnen we dan toch honger te krijgen, dus we gokken het erop dat we bij een eettentje kunnen komen zonder het stadion uitgeknikkerd te worden cq te lopen. Dit blijkt geen probleem en al snel hebben we onze halve liter pils en currywürst, besmeurd met mosterd, binnen. We twijfelen nog of we naar de overkant gaan, zodat we tussen de Wilde Horde plaats kunnen nemen, maar het risico is toch te groot gezien het feit dat alle stewards nu hun vaste plekken hebben bemand. Gelukkig gaan na enige tijd de toegangspoorten ook open en stromen de supporters binnen. Ook ‘ons’ uitvak loopt langzaam vol en we besluiten naar boven te lopen, zodat we mooi zicht hebben op de overkant. Zelf weten we niets van Hoffenheim, behalve dat het een ‘gekochte’ club is, maar wat betreft fanatieke aanhang, ‘pyrotechnik’ of leuzen is het één groot vraagteken. Als laatste komen de fanatieke supporters als groep zingend en gebarend binnen. Dik, brildragend, kaal en gehesen in een zwarte capouchontrui met nazi-kaligrafie nemen ze hun plaats in onderaan het vak. We kijken onze ogen uit, wanneer er een ietwat oudere dame naast ons komt staan met blauw geverfd haar, getekende blauw-witte vlaggetjes op haar wangen, half opgerookte sigaret in haar mondhoek en een flinke pot bier in haar hand. Wanneer voor ons een jongetje van pakweg dertien, veertien jaar terecht wordt gewezen door een wildgebarende Hoffenheimer vanwege zijn meegenomen trommel, kan het voetbal dan bijna echt beginnen. Het belooft nog een mooie middag te worden.

Ook aan de overkant is de Südkurve volgestroomd en worden de eerste vlaggen tevoorschijn gehesen. Vlak voor de aftrap schalmt het clublied door de stadionspeakers en wordt er uit volle borst meegezonden, iedereen met de shawl omhoog. Anfield-taferelen in ’t klein. Ook de Hoffenheim-fans hijsen hun shawls wanneer de selectie het veld betreedt, maar het ‘Super Hoffe’ wordt al snel teniet gedaan wanneer de Wilde Horde er nog een schepje bovenop doet. Indrukwekkend. Ook de spandoeken voor een overleden Köln-supporter (“RIP Sören 17.06.1984 – 09.11.2006”) en de suïcidale Robert Enke (“Ruhe in Frienden Robert Enke”) maken indruk. In de rust worden de spandoeken verwisseld en is er ruimte voor één lange over de lengte van het hele vak: “Darf nie in Vergessenheit geraten: Hopp hat den Volkssport verraten”. Iets wat verwijst naar de steeds meer op commercie gerichte voetbalwereld en de daar bijbehorende ‘gekochte’ club uit het zuiden van Duitsland.

Tijdens het verloop van de wedstrijd blijft de Wilde Horde in de weer met spandoeken, vlaggen en opgeheven shawls. Ook brengen ze een aantal keer een soort confettibom tot ontploffing met luid gejuich als gevolg. De sfeer is geweldig aan de overkant. Der Hoffschen proberen zich daarentegen met megafoon en een tweetal vlaggen (waaronder een blauw-wit spandoek van Kenny uit de tv-serie ‘Southpark’) als een echte groep te manifesteren, maar het blijft een mandarijntje die graag een sinaasappel wil zijn. Gelukkig is niet alles te koop. Eindstand: 0-4.

Tekst: Nikitas & drpuff
Foto's: Nikitas & drpuff

Foto's: Oscar